Od 17 do 20 lipca 2025 r. kampus SGGW w Warszawie tętnił życiem! Wszystko za sprawą POLONIA CAMP 2025, wyjątkowego wydarzenia, które zgromadziło ponad 1000 młodych Polaków z 46 krajów świata. Były warsztaty, inspirujące panele, koncerty i – co najważniejsze – energia wspólnoty, która pokazała, że młoda Polonia ma w sobie moc i pasję!

Kilka dni temu spędziłam wspaniały dzień w Bremond w Teksasie. To był mój pierwszy raz na „Polish Festival Days” w tym malutkim miasteczku niedaleko Austin, ale napewno nie ostatni! Czułam się dziś w Teksasie zupełnie jak w Polsce!  Był Polish Pickle Run, parada, stoiska z polskim tradycyjnym jedzeniem, polskie pamiątki i występy artystyczne!

To nasz pierwszy wypad “nad morze” w Teksasie odkąd przeprowadziliśmy się ze Szwajcarii do Dallas 6 lat temu. Do tej pory zawsze jeździliśmy na Florydę, bo opinia mętnej wody i ciemnego piasku na teksańskim wybrzeżu trochę mnie odstraszała… Żałuję, że tak długo czekałam, aby przekonać się na własne oczy, że Galveston to jedno z fajniejszych miejsc w Lone Star State!

Przyjeżdżamy co roku do Pensacoli na lipcowy weekend 4th of July. Tego dnia z okazji Święta Niepodległości króluje wszędzie wyjątkowy nastrój a także „amerykańska, patriotyczna” moda!

Jego mama zmarła, potem ojciec. Jeszcze zanim zdążył naprawdę zrozumieć, czym jest rodzina.
Zajął się nim ktoś, kobieta z wioski, po prostu sąsiadka. Nie krewna, nie opiekunka z powołania. Po prostu… ktoś, kto się nad nim zlitował. Dała mu kąt, ale nigdy prawdziwy dom.

Nie jesteś sama. List do Polek na 7 kontynentach.

Przez te wszystkie lata złożyłam dziesiątki drzew genealogicznych, dla siebie, dla osób, które poprosiły o pomoc. Każde drzewo to osobna opowieść. Czasem dramatyczna, czasem zabawna, czasem pełna niewytłumaczalnych zbiegów okoliczności.

Juneteenth to dzień, który przypada na 19 czerwca. W tym dniu, w 1865 roku, ostatni niewolnicy w Teksasie dowiedzieli się o podpisaniu Proklamacji Emancypacji , podpisanej 1 stycznia 1863 roku przez prezydenta Abrahama Lincolna.

Mag Nilsson i Halina Rosa zapraszają do promocji polskości, dziedzictwa narodowego i artystów polskich.

Nowozelandczycy w ogóle mają inny styl podejścia do zimy, ubierają się tak, jakby trochę ignorowali temperaturę. Widzisz ludzi w krótkich spodenkach, klapkach, a obok ktoś inny zakłada puchówkę. Totalna mieszanka. Dla Polaka to często szok, bo u nas jest zasada: zimą zimowe ubrania, latem letnie. A tutaj? Raczej: „ubieram to, co mi wygodne i nie będę przesadzać”.

Kiedy zdecydowałam się porzucić życie w mieście i przenieść się na północ, wiele osób pytało, czy naprawdę chcę skazać się na długie noce, mróz i wieczne zaspy. Dla mnie jednak właśnie w tym tkwiło piękno – w ciszy zimowych krajobrazów, w skrzypieniu śniegu pod butami, w poczuciu, że natura w swojej surowości pozwala odetchnąć głębiej.

Figa wygląda słodko. Jak pokusa. Rajski kąsek, co nie? Ale zanim ją zjesz – zapytaj: kto musiał umrzeć, żebyś mogła poczuć tę słodycz?

Nie, to nie metafora.
Tam jest prawdziwa ofiara. Autentyczne poświęcenie jednego życia dla jednego owocu. Nie wymyślam tego. Piszę to rozmawiając z figą. Ona mi to opowiada.

Każda z nas słyszała, że zacząć jest trudno, ale WYTRWAĆ, to dopiero sztuka! I możemy się podpierać, jak ja, że się taka uparta urodziłam, że na złość babci odmrożę sobie uszy, że tak jak mówił Churchill “Nie poddam się nigdy, nigdy, nigdy…” Im bardziej pod górkę, tym większa determinacja się we mnie rodzi.